Kauczuki syntetyczne
Encyklopedia PWN
kauczuk butadienowo-styrenowy, kauczuk styrenowy,
kauczuk syntetyczny będący kopolimerem butadienu ze styrenem;
kauczuk chloroprenowy, polichloropren,
rodzaj kauczuku syntetycznego, homopolimer chloroprenu lub jego kopolimer z izoprenem (H2C=C(CH3)–CH=CH2);
substancja niemetaliczna zdolna do trwałego łączenia powierzchni ciał stałych w wyniku występowania sił wzajemnego oddziaływania między k. a powierzchnią klejoną (adhezja) oraz sił spójności w spoinie klejowej (kohezja);
gałąź przemysłu przetwórczego, w której zasadnicze procesy produkcyjne są procesami chemicznymi; stanowi rozwinięcie techniczno-użytkowego nurtu chemii, uprawianego od pradziejów w ramach rozmaitych rzemiosł.
polimery
związki złożone z makrocząsteczek organicznych lub (rzadziej) nieorganicznych;
[gr. polymerēs ‘wieloczęściowy’],
Carothers
chemik amerykański;
[kərụđərz]
Wallace Hume, ur. 27 IV 1896, Burlington (stan Iowa), zm. 29 IV 1937, Filadelfia,
